Je zit te piekeren,
je zit te denken.
Alles zet je op een rij, alles weeg je af.
Je vraagt je af zullen ze het van me accepteren of niet.

Elke dag dat je niks zegt is elke dag een fustratie, een eventuele mooie veloren dag, een nieuwe dag van onzekerheid en een dat dat je VRIJ bent. Waarom wachten als de situatie tussen vandaag en volgende week hetzelfde zal blijven. Als je nu niks zegt dan doe je dat ook volgende week niet.
Elke dag dat je niks zegt al elke dag een weer een veloren dag in je leven zijn niet alleen omdat je dan niet vrij bent, maar ook omdat je dan geen geheim meer hebt  en niet elke keer een uitweg hoeft te zoeken.
Wees zeker van jezelf en houd er rekening mee dat het niet accepteren van je geaardheid aanwezig is, wees daarom voorbereid op de vragen die je zult tegenkomen die je ouders je vrienden en vriendinnen zullen stellen.
Als het wel geaccepteerd wordt is jou vrijheid daar en zal je na een lange tijd weer jezelf kunnen zijn zonder geheimen, angsten, onzekerheden, dingen stiekem doen en het eventueel liegen over dingen. Het zowel niet als wel accepteren van je geaardheid heeft op dat moment geen rol meer. Jij bent eruit, jij hebt het ze verteld.

Neem alle tijd voor jezelf en je zult zelf het juiste moment vinden om erover te beginnen of het op een andere wijze kenbaar maken.
Ik wens allen die hiermee bezig zijn heel veel sterkte en suc6.
Mocht je toch nog wat willen weten kan je altijd een mailtjesturen dan zal ik je vraag zo goed als mogenlijk beantwoorden of navragen aan derden voor een goed antwoord.

Sterkte, Peter Oudenes